2014, മാർച്ച് 21, വെള്ളിയാഴ്‌ച

Pranayamkuram

  പ്റണയാംകുരം  

ഊഷരമാമെന്‍ ഹൃദയത്തിലെന്തി-
നനുരാഗവിത്ത് വലിച്ചെറിഞ്ഞു നീ..

നിണമൂറ്റി വീര്‍ത്താ വിത്ത് മുളയ്ക്കവേ 
അനുരാഗനാമ്പിനും ചെംചുവപ്പ്... 

നിറമേതുമില്ലാതെ നരച്ച മനസിലും
വര്‍ണ്ണത്തിന്‍ മാരി പൊഴിച്ചതെന്തുനീ..

വര്‍ണ്ണാഭഷിക്തയാമെന്‍മനമെന്നില്‍ 
നിന്നന്തരം പാലിച്ചു ഗമിക്കുന്നു മന്ദമായ്...

നിര്‍വ്വികാരത്തിന്‍ മാറാപ്പിലുറങ്ങിയോ-
രെന്‍ വികാരങ്ങളെയുണര്‍ത്തിയതെന്തു നീ..

കടിഞ്ഞാണില്ലാത്ത കുതിരയെപ്പോലവ-
എന്നെയുംപേറി കുതിച്ചു മുന്നേറുന്നു... 

ഹൃദയത്തിന്‍ മുന്നില്‍ ഞാന്‍ പ്റതിഷ്ടിചൊരാ
കരിങ്കലിളക്കി കളയുവതെന്തു നീ...

നിര്‍മ്മലമാമെന്‍ ഹൃത്തിലൂടൊഴുകുമീ-
പ്റേമാമൃതധാര നിന്നിലേക്കൊഴുകുന്നു...

കാലാകാലമായ് ഞാന്‍ കാത്തുപോന്നോരാ-
"നിഷേധി"തന്‍ മുഖംമൂടി ചീന്തിയതെന്തു നീ...

ചിരപരിചിതമാമെന്‍ മുഖം നോക്കിയുറ്റവ-
രപരിചിതരായകന്ന് പോകുന്നിതാ..... 

            ജഗദീഷ് കോവളം   

അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ